عید سال 1392

چه چیزی با ارزشتر از این که امسال لحظه عید کنار مادرانمان بودیم، چه سعادتی واقعا.

یک سفر عالی داشتیم که هم برای ما خاطره انگیز بود و هم به پسرم خوش گذشت.

بعد از یکسال و نیم این سفر برای ما مثل اکسیژن ضروری بود و برای من ناکافی.

یاسمن عمه ، نسیم خاله ،احمد بابا و دو تا مامان بزرگ یعنی مامان مریم و مامان فلورای سامیار به اندازه ما هیجان زده بودند، 

ما بیتاب دیدار آنها

آنها بیتاب دیدن سامیار

سامیار خونه مامان بزرگ باباش، (آخه عشق ،من میام میخورمتا)

شمال خانه دریا